Tarnina jest rośliną drzewiastą, którą spotykamy na bezdrożach, przy polnych drogach, miedzach, w pobliżu lasów, a nawet w widnych lasach liściastych, dąbrowach, zaroślach itp. Najbardziej wyrazista jest w okresie kwitnienia, gdyż bardzo obficie kwitnie i to w okresie, kiedy przyroda budzi się do życia po zimowym uśpieniu. Razem z innymi gatunkami roślin drzewiastych np. głogiem, tworzy tzw. czyżnie, stanowiąc schronienie dla wielu zwierząt, a także źródło pokarmu, nie tylko dla zapylaczy. Dawniej tarka była powszechnie wykorzystywana w medycynie ludowej, kuchni, a także do wyrobu przedmiotów z drewna np. lasek. Pędy zaopatrzone w ciernie sprawiają, że tarnina stanowi barierę prawie nie do przejścia, pewnie dlatego w dawnych czasach obsadzano nią granice posiadłości.
Wiosna to okres kwitnienia tarniny, gatunku rodzimego, pospolicie występującego w Polsce, tak więc bez problemu można ją odnaleźć w otaczającym nas krajobrazie. Kwitnie na biało, bardzo obficie, a po kwitnieniu ukazują się owoce, dojrzewające jesienią. Zarówno kwiaty, jak i owoce mają wartość leczniczą m.in. działając napotnie, moczopędnie, pomagając także w problemach takich jak biegunka, zaparcia, stany zapalne. Owoce są cierpkie, kwaśne i do spożycia nadają się po przemrożeniu. Wykorzystywane są głównie na przetwory, sok, wino, czy też nalewki. Z kwiatów, a nawet liści można zaparzyć sobie aromatyczną herbatę 🙂 Owoce można zebrać przed naturalnym przemrożeniem, ale konieczne będzie ich przemrożenie w zamrażalniku. Pamiętajmy, że w pestkach zawarty jest cyjanowodór, dlatego też owoce należy drylować, a następnie przygotowywać przetwory.
Śliwa tarnina charakteryzuje się płytkim, ale szeroko rozciągającym się systemem korzeniowym, wydającym liczne odrosty korzeniowe, dlatego też czasem tworzy ona rozległe zarośla, w których schronienie znajdują jeże, płazy, gryzonie. Tarnina to idealne siedlisko m.in. dla dzierzby gąsiorek, niewielkiego ptaka, który magazynuje nadmiar pożywienia, nabijając je na ciernie tarniny.
Tarnina najczęściej występuje w formie krzewu, osiągającego do około 3 m wysokości. Można ją spotkać także w formie niewielkiego drzewa (4-6 m wysokości, czasem wyższe). Kora tarniny początkowo jest brązowawa do brunatnej, a u starszych drzew jest niemalże czarna stąd też angielska nazwa tego gatunku- blackthorn (czarny cierń).
Prunus spinosa jest gatunkiem, który poradzi sobie na większości stanowisk, najważniejsze, aby stanowisko było słoneczne, a podłoże nie za mokre i wapienne.
Ciekawostką jest fakt, że tarka uznawana była za roślinę odstraszającą czarownice, wampiry, duchy i podobno, to z niej były zrobione stosy, na których palono osoby, uznane za winne praktykowania magii.
