Hiacynty, hiacynt (Hyacinthus)- kilka słów o gatunku, odmianach oraz uprawie i pielęgnacji

‘Blue Giant’– odmiana o błękitnych kwiatach.
‘Crystal Palace’– odmiana o kwiatach zachwycających ciemnym odcieniem barwy niebieskiej.
‘Lady Derby’– odmiana o jasno różowych kwiatach.
‘City of Harlem’– odmiana o żółtych kwiatach.
‘Carnegie’– odmiana o białych kwiatach.
‘Gipsy Queen’ – odmiana o bardziej łososiowych kwiatach. 

‘Woodstock’– odmiana zachwycająca ciemnym fioletem kwiatów.
‘Hollyhock’ – odmiana o pełniejszych bardziej czerwonych kwiatach.
‘Dark Dimension’– odmiana o bardzo ciemnych kwiatach.

Budowa rośliny
Hiacynty należą do roślin cebulowych, składających się z części podziemnej, którą stanowi organ spichrzowy w formie cebuli. To właśnie tam gromadzone są składniki pokarmowe. Jej wielkość jest zróżnicowana, zależnie od wielu czynników, a jej obwód może osiągać nawet do około 18- 20 cm. Cebule o dużym obwodzie nadają się do pędzenia.

Czy wiesz że …
Cebule z białawą srebrzystą łuską to odmiany o kwiatach białych bądź żółtych, natomiast bardziej fioletowe, to odmiany zachwycające innymi barwami.
Wiosną ukazują się liście, których długość może dochodzić do 30 cm. Kwiatostan walcowaty, składający się z dzwonkowatych kwiatów, osadzony jest na pędzie kwiatostanowym. Po przekwitnięciu kwiatów, tworzą się nasiona.

Wymagania
Hyacinthus wymagają stanowisk słonecznych do lekko zacienionych, osłoniętych, charakteryzujących się przepuszczalnym choć żyznym podłożem. Podłoże o odczynie obojętnym do zasadowego, powinno być lekko wilgotne, wzbogacone kompostem. Ciężkie gleby należy rozluźnić kompostem, piaskiem czy też innym kruszywem, dzięki któremu zwiększymy jej przepuszczalność.

Jak pielęgnować hiacynty, aby pięknie kwitły?
W uprawie hiacyntów niezbędnym jest zapewnienie optymalnych warunków do ich prawidłowego rozwoju.
Zakupione cebule wysadzamy na przełomie września i października w próchnicze, zasobne i przepuszczalne podłoże. Przed wysadzeniem cebule zaprawiamy. Pamiętajmy także, że tylko duże cebule wydadzą dorodne kwiaty. Wielkość cebuli uzależniona jest od jej wieku, a także od ilości dostarczonych jej składników pokarmowych w roku poprzedzającym kwitnienie.
Głębokość sadzenia powinna być uzależniona od wielkości cebuli. Uznaje się, że cebule należy sadzić na trzykrotną wysokość sadzonej cebuli. Odległości między cebulami są również zmienne od kilku do kilkunastu centymetrów, również zależnie od ich wielkości.

Cebule sadzimy grupami po kilka- kilkanaście cebul danej odmiany. Tak posadzone wyglądają bardziej zjawiskowo.
Posadzone cebule mogą pozostać na danym miejscu 2- 3 lata po czym zaczną drobnieć aż wyginą. Można cebule wykopywać każdego roku, pamiętając, że nie sadzimy hiacyntów po roślinach cebulowych.
Wysadzone cebule na okres zimy należy okryć- podsypać torfem, a także nakryć świerkowymi gałązkami. W bezśnieżne zimy hiacynty mogą wymarzać, a poza tym zmienna temperatura mrozy- odwilż, negatywnie wpływa na cebule.
Ponieważ cebule hiacyntów są żarłoczne, należy zadbać o odpowiednią dawkę składników pokarmowych. Jesienna dawka kompostu może zostać uzupełniona wiosennym dokarmianiem Azofoską. Pierwszą dawkę można zastosować wraz z rozpoczęciem wegetacji rośliny, a drugą powtarzamy po około miesiącu.
Po kwitnieniu, usuwamy przekwitnięty kwiatostan, dzięki czemu nie dopuścimy do wytworzenia się nasion, a cała energia zostanie przekazana cebuli, która powinna mieć spory obwód, tylko wówczas wyda piękne i zwarte kwiatostany.
Jeżeli będzie taka potrzeba, rośliny dodatkowo podlewamy, a w między czasie odchwaszczamy i pilnujemy, aby nie pojawiły się choroby oraz szkodniki.

Po zaschnięciu liści, a więc na przełomie czerwca i lipca można przystąpić do ostrożnego wykopywania i sortowania cebul. Posortowane cebule należy przechować do jesiennego sadzenia w pomieszczeniu suchym, osłoniętym przed bezpośrednim nasłonecznieniem, w którym temperatura powinna wynieść około 20- 25°C.

Rozmnażanie hiacyntów
Hiacynty rozmnażamy wegetatywnie poprzez cebulki przybyszowe, które nie tworzą się jednak w dużych ilościach. Dorodne cebule mogą wytworzyć do kilku cebulek przybyszowych rocznie. Pamiętajmy aby ostrożnie je oddzielać od cebuli matecznej.

Aby uzyskać wyższą liczbę cebulek przybyszowych, należy naciąć piętkę cebuli. Nacięcie w formie krzyża należy zasypać węglem drzewnym.

Hiacynty na balkonie i tarasie
Aby cieszyć się pięknem hiacyntów na balkonie i tarasie, konieczny będzie zakup roślin w kwiaciarni bądź też samodzielna uprawa w pojemnikach. W uprawie pojemnikowej pamiętajmy o drenażu, a także o tym, że cebule nie przetrwają zimy w pojemniku wystawionym na mróz. Koniecznym będzie przeniesienie ich w miejsce zabezpieczone przed mrozem.

Pędzenie hiacyntów czyli przyśpieszenie ich kwitnienia
W okresie jesienno- zimowym mamy możliwość uprawy hiacyntów w domu. Dzięki pędzeniu zyskujemy możliwość uzyskania namiastki wiosny w warunkach domowych . W sprzedaży nie brakuje cebul przeznaczonych do pędzenia. Można nabyć także gotowe zestawy. Kwiaty hiacynta możemy uzyskać uprawiając go w podłożu, a także w naczyniu bez podłoża, jednak ze stałym dostępem do wody. Bezpośredni kontakt z wodą mają tylko korzenie, gdyż w innym wypadku doszło by do zagniwania cebuli.
Do pędzenia nadają się wyłącznie duże cebule, których obwód przekracza 16 cm. Nie mogą one mieć żadnych zmian chorobowych, ani uszkodzeń mechanicznych.
Aby cieszyć się hiacyntami od grudnia- stycznia, proces pędzenia należy rozpocząć już we wrześniu- październiku. Cebule sadzimy w niewielkie doniczki, w przepuszczalne, żyzne podłoże, tak aby wystawał wierzchołek cebuli oraz umiarkowanie podlewamy. Przez okres około kilkunastu tygodni (2- 3 miesiące) posadzone cebule przechowujemy w chłodniejszym pomieszczeniu. W tym czasie cebula wyda korzenie, a naszym oczom ukażą się kiełki. Gdy się pojawią, doniczkę nakrywamy ciemnym papierem formie stożka. Gdy zauważymy pąk kwiatowy zdejmujemy nakrycie, a doniczkę przenosimy do mieszkania, gdzie hiacynt w pełni zakwitnie. Optymalna temperatura dla kwitnącego hiacynta to około 20°C oraz jasne pomieszczenie.
Po przekwitnięciu usuwamy kwiatostan, trzymamy w doniczce aż do zaschnięcia liści, po czym wyjmujemy cebulę, oczyszczamy, a w okresie jesiennym wysadzamy do ogrodu.

Choroby i szkodniki
Zapewnienie jak najbliższych optymalnym warunków do rozwoju danej rośliny to podstawa, aby uprawa przebiegała prawidłowo. Tylko wówczas pojawienie się zmian chorobowych ograniczymy do minimum. W takich warunkach rośliny wykazują także wyższą odporność na porażenie przez szkodniki.
W uprawie hiacyntów liczy się żyzne, bogate w składniki pokarmowe podłoże, dzięki któremu rośliny wytworzą duży kwiatostan, ładnie wybarwiony i zwarty. Odpowiednia przepuszczalność podłoża ograniczy nadmiar wilgoci, która może doprowadzić do ospowatości hiacynta, objawiającej się licznymi skorowaceniami.
Tak jak w przypadku innych roślin, zagrożeniem dla hiacyntów jest szara pleśń. Przy silnym porażeniu doprowadza do zamierania roślin. Na porażonych roślinach początkowo zaobserwujemy liczne przebarwienia na liściach, łodygach, a z czasem także na kwiatach. Na samym początku żółtawe, następnie brunatniejące. Chorobę zwalczamy usuwając porażone części roślin, uzupełniając stosowaniem odpowiednich środków grzybobójczych.

Z innych chorób należy pamiętać o zgniliźnie twardzikowej hiacynta, zgniliźnie bakteryjnej cebul i pędów, a także mokrej zgniliźnie.
Jeżeli chodzi o szkodniki, to należy uważać przede wszystkim na węgorka niszczyka, rozkruszka korzeniowca, a także udnicę cebulówkę.

Zastosowanie
Hiacynty wykorzystywane są do obsadzania rabat, najlepiej w zacisznych, słonecznych zakątkach ogrodu. Ze względu na przyjemny zapach, warto je sadzić w pobliżu kącików wypoczynkowych. Doskonale sprawdzą się jako wiosenna dekoracja mieszkania, balkonu i tarasu.