Wilce kojarzymy głównie z wilcem purpurowym (Ipomoea purpurea) oraz wilcem trójbarwnym (Ipomoea tricolor). W sprzedaży można trafić także na rzadziej uprawiane wilce np. wilca kardynalskiego (Ipomoea xsloteri). Wilec kardynalski to egzotyczne pnącze o dekoracyjnych liściach oraz jaskrawoczerwonych kwiatach. Oplatając podpory, pnącze wspina się, dzięki czemu z powodzeniem może być uprawiane m.in. przy kratach, pergolach, trejażach. Wilec ten można z powodzeniem uprawiać także w pojemniku na balkonie i tarasie.
Pnącze osiąga do kilku metrów wysokości (około 3-4 m) przy niewielkiej szerokości, nieprzekraczającej 0,5 m. Pochodzący z cieplejszej Ameryki wilec kardynalski, w swoich ojczystych stronach jest odwiedzany nie tylko przez motyle, ale także przez kolibry. Kwiaty wilca kardynalskiego są trąbkowe, ukazują się około lipca, a kwitnienie trwa do samych przymrozków. Po kwitnieniu zawiązują się nieregularne, ciemne nasiona, które są trujące. Nasiona wysiewa się następnej wiosny (marzec) w pojemnikach na domowym parapecie. Aby przyspieszyć kiełkowanie nasion, moczymy je przez noc w ciepłej wodzie. Uzyskaną rozsadę na miejsce docelowe wysadza się w drugiej połowie maja.
Wilec ten udaje się w ciepłe i słoneczne lata. Wówczas szybciej przyrasta i obficiej kwitnie. W chłodne lata, nie będzie tak spektakularny. Nie ma większych wymagań, poza tym, że preferuje słoneczne stanowisko, podłoże przepuszczalne, próchnicze i umiarkowanie wilgotne.
Wilec kardynalski to mieszaniec, uzyskany przez Logana Slotera z Ohio (USA) na początku XX w., choć prace nad jego uzyskaniem rozpoczęły się pod koniec XIX w.
