Tawułki to chętnie sadzone byliny, idealnie odnajdujące się w półcienistych, wilgotnych zakątkach ogrodu. Najczęściej uprawianą tawułką jest tawułka Arendsa (Astilbe x arendsii) nazywana także tawułką ogrodową. Dostępna jest w wielu odmianach, zróżnicowanych m.in., pod względem barwy kwiatów. Poza tawułką ogrodową, w ogrodach uprawia się także tawułkę japońską (Astilbe japonica), tawułkę chińską (Astilbe chinensis), tawułkę pojedynczolistną (Astilbe simplicifolia) czy też tawułkę Thunberga (Astilbe thunbergii). Tawułki urozmaicą skryte przed słońcem rabaty, wprowadzając trochę kolorystki- biel, róż, czerwień. Ładnie komponują się z funkiami, paprociami, brunerą wielkolistną, rodgersją, parzydłem leśnym, świecznicą, tarczownicą tarczowatą, liliowcami, kopytnikiem czy też epimedium.
Pochodzenie tawułki Arendsa
Liczne odmiany tawułki ogrodowej zostały uzyskane w wyniku prac hodowlanych. Poprzez krzyżowanie dalekowschodnich gatunków uzyskiwano ciekawe odmiany, które zostały zgrupowane pod nazwą x arendsii. Nazwa ta pochodzi od nazwiska Georga Arendsa (1863-1952), niemieckiego ogrodnika i szkółkarza, który zajmował się właśnie krzyżowaniem m.in. zróżnicowanych gatunków tawułek, uzyskując wiele ciekawych odmian. Przykładowe odmiany uzyskane przez Arendsa to m.in. ‘Amethyst’ (kwiaty purpurowe), ‘Fanal’ (kwiaty ciemnoczerwone), ‘Weisse Gloria’ (kwiaty białe).
Dekoracyjne kwiatostany tawułki Arendsa
Mimo że liście tawułki Arendsa także są dekoracyjne, to jednak podstawą dekoracyjności tawułki Arendsa są jej kwiatostany. Na pierwszy rzut oka, tawułka Arendsa przypomina mniejszą wersję parzydła leśnego. Liczne, drobne kwiaty zebrane są w duże, gęste, zwarte, wiechowate kwiatostany, zależnie od odmiany w odcieniach bieli, różu, czerwieni. Bylina kwitnie latem i najbardziej widowiskowa będzie posadzona w licznych, kolorystycznie zróżnicowanych grupach w ogrodach naturalistycznych np. nad brzegiem stawu. Kwiatostany po przekwitnięciu można ściąć, choć można je zostawić na zimę, aby stanowiły dodatkową, zimową dekorację w uśpionym ogrodzie.
Tawułka zimą
Tawułka Arendsa należy do bylin mrozoodpornych, choć wiosenne przymrozki mogą uszkadzać młode przyrosty. Pamiętajmy, aby każdego roku podsypać tawułki dobrze przerobionym kompostem, korą sosnową czy też torfem. Ściółka nie tylko ogranicza rozprzestrzenianie się chwastów, ogranicza parowanie wody z podłoża, ale także chroni karpę tawułki, która z każdym rokiem wzrasta ku górze. Dzieje się to dlatego, że pąki odnawiające, tworzą się u nasady pędów kwiatostanowych.
Odmładzanie tawułki
Tawułkę ogrodową co kilka lat (4- 5) warto odmłodzić. Najlepiej zrobić to wczesną wiosną i przy okazji rozmnożyć tawułkę. Rozmnażanie nie jest skomplikowane i polega na podzieleniu karpy ostrym nożem, starając się, aby zaczątkiem nowej rośliny był fragment karpy z co najmniej 2- 3 pączkami.
Podłoże dla tawułek
Podłoże powinno być zasobne w próchnicę, żyzne i wilgotne. Wzbogacenie podłoża próchnicą jak najbardziej wskazane. Można zastosować niezawodny kompost. Tawułka Arendsa nie nadaje się na suche stanowiska. Jak już zostanie posadzona na słonecznym stanowisku, to udaje się wówczas, gdy podłoże jest dość wilgotne. Brak wody bardzo szybko objawia się więdnięciem liści, a także objawi się skromniejszym kwitnieniem. Poza tym tawułka ogrodowa zazwyczaj nie jest porażana przez choroby i szkodniki.
Wybrane odmiany tawułki Arendsa:
– ‘Venus’– jej wysokość może przekroczyć 100 cm, kwiaty jasnoróżowe;
– ‘Diamant’– wysokość tej odmiany nie przekracza 100 cm, kwiaty białe;
– ‘Granat’- osiąga do metra wysokości, kwiaty purpurowoczerwone kwiaty;
– ‘Anita Pfeifer’– około 70 cm wysokości, kwiaty różowawe;
– ‘Etna’- około 60 cm wysokości, czerwone kwiaty;
– ‘Snowdrift’- około 90 cm wysokości, kwiaty białe;
– ‘Glut’- do około metra wysokości, kwiaty czerwone;
– ‘Cattleya’- ponad metr wysokości, kwiaty purpuroworóżowe;
– ‘Amethyst’ – około metra wysokości, kwiaty purpurowe;
– ‘Flamingo’- około pół metra wysokości, kwiaty jasnopurpurowe.
Tawułka Arendsa bez wątpienia zasługuje na to, aby zaprosić ją do ogrodu. Dostępna w tak wielu odmianach, zróżnicowanych m.in. pod względem barwy kwiatów, terminem kwitnienia, a także wysokością (50- 150 cm wysokości), może wiele wnieść na rabaty, skryte przed bezpośrednim nasłonecznieniem. Uwzględnienie zróżnicowanych odmian, a także innych gatunków rodzaju, spowoduje, że obecność kwitnących tawułek na ogrodowych rabatach może się nam wydłużyć, co także nie jest bez znaczenia.