Śnieżyca wiosenna to moim zdaniem jedna z piękniejszych, wcześnie kwitnących bylin cebulowych. Możemy ją podziwiać w ogrodach, a także w stanie dzikim, gdyż jest to gatunek rodzimy. Występuje przede wszystkim w górach, zwłaszcza w Bieszczadach. Do 2014 roku Leucojum vernum objęta była ścisłą ochroną, a obecnie częściową. Kwitnie trochę później od przebiśniegów i tak jak one, powinna znaleźć się w każdym ogrodzie 🙂
Rodzina
Amaryllidaceae– amarylkowate. Śnieżyca wiosenna tak jak przebiśniegi należy do rodziny amarylkowatych.
Występowanie
Środkowa i południowa Europa, tak jak już wcześniej wspomniałem, gatunek rodzimy. Występuje w lasach np. łęgach, a także wilgotnych łąkach, nie przeszkadza jej tymczasowe zalewanie. Bylina bez wątpienia lubi wilgotne podłoże o czym należy pamiętać, sadząc jej cebule w ogrodzie.
Wygląd
Kwiaty śnieżycy wiosennej nie są wyraziste jeżeli chodzi o kolorystykę, ale mają w sobie wiele piękna. Ich obecność w budzącym się do życia ogrodzie to sama radość. Śnieżyca wiosenna to roślina cebulowa. Jej cebula jest okragława i wyrastają z niej od dwóch do czterech równowąskich liści, zazwyczaj do kilkunastu centymetrów długości. Białe kwiaty zazwyczaj po jednym na pędzie kwiatostanowym, górują ponad liśćmi. Płatki u szczytu z charakterystyczną żółtą bądź zieloną plamką. Kwitnie wczesną wiosną. Warto dodać, że poza formą typową Leucojum vernum var. vernum, w stanie dzikim występuje także forma Leucojum vernum var. carpathicum, a więc śnieżyca karpacka, charakteryzująca się dwoma kwiatami na pędzie kwiatostanowym. Po przekwitnięciu roślina powoli zasycha, tak więc latem nie ma po niej śladu. Dlatego też, planując podział rośliny, wiosną należy oznaczyć miejsce, aby później wiedzieć, gdzie kopać 🙂
Okres kwitnienia
Śnieżyca wiosenna rozpoczyna kwitnienie nieco później niż przebiśniegi (marzec- kwiecień).
Warunki uprawy
Chcąc stworzyć śnieżycy wiosennej jak najbliższe optymalnym warunki uprawy, należy posadzić ją na stanowisku półcienistym do cienistego, w wilgotne, a jednocześnie przepuszczalne, żyzne i próchnicze podłoże. Ważne jest, aby podłoże było stale umiarkowanie wilgotne. Posadzona w pobliżu drzew i krzewów liściastych, wiosną będzie miała dobre warunki do rozwoju, a i latem (jeżeli nie posadzimy cebul zbyt blisko korzeni drzew i krzewów), podłoże nie będzie zbyt mocno przesychać, skryte przed słońcem.
Pielęgnacja
Śnieżyca nie jest kłopotliwa w uprawie ani absorbująca. Posadzona ładnie rośnie, co kilka lat można ją podzielić, a więc wykopać późnym latem, posortować cebule i posadzić w podłoże wzbogacone dobrze przerobionym kompostem. Cebule sadzimy w takiej ilości, aby śnieżyca tworzyła większe kępy, wówczas jest o wiele bardziej dekoracyjna. Podłoże warto ściółkować, aby ograniczyć parowanie wody z podłoża.
Rozmnażanie
W sprzyjających warunkach śnieżyca wiosenna ładnie się rozsiewa, dzięki czemu po kilku latach, uzyskuje się sporą ilość kwitnących roślin. Nasiona roznoszone są przez mrówki, tak więc śnieżyca wiosenna może nam wyrosnąć w różnych zakątkach ogrodu. Poza tym rozmnaża się poprzez cebulki przybyszowe, których z każdym rokiem jest więcej. Można też co kilka lat wykopać cebule, pamiętając o tym, aby cebule jak najszybciej ponownie posadzić.
Zastosowanie
Jak dla mnie śnieżyca wiosenna najpiękniej prezentuje się posadzona pod krzewami i drzewami, razem z innymi bylinami wiosny, zwłaszcza na naturalizowanych rabatach. Można posadzić ją grupami na trawniku czy też w ogrodzie skalnym.
