Zawilec wieńcowy- Anemone coronaria (Rośliny w obiektywie)
Grzegorz Bogucki
W naszych ogrodach zazwyczaj uprawiamy zawilce gajowe, zawilce żółte, zawilce japońskie, zawilce ogrodowe, czasem zawilce greckie, czasem także zawilce wieńcowe, nazywane koronowymi. Zawilce zazwyczaj są bezproblemowe, ale w przypadku zawilca wieńcowego nie do końca tak jest, ponieważ jest dość wymagający i nie zawsze zakwitnie tak jak byśmy sobie tego życzyli. Naturalne obszary występowania zawilca wieńcowego to region śródziemnomorski, charakteryzujący się łagodniejszym klimatem. W uprawie zawilca wieńcowego ważne jest dość słoneczne, wilgotne, próchnicze, a przy tym przepuszczalne podłoże. Bulwy przed posadzeniem należy moczyć w wodzie, w celu szybszego rozpoczęcia wegetacji. Początkowo ukazują się dekoracyjne, silnie powycinane liście, a następnie kwiaty. W sprzedaży dostępne są zazwyczaj odmiany z grupy De Caen, wyhodowane we Francji, charakteryzujące się pojedynczymi kwiatami. Oczywiście w sprzedaży można nabyć także zawilce o kwiatach półpełnych i pełnych. Kwitną od późnej wiosny i latem, zależnie od terminu posadzenia bulw. Osiągają wysokość około 30- 35 cm. Na okres zimy bulwy wykopujemy, a w przypadku pozostawienia, konieczne będzie okrycie.
