Hortensja pnąca jeszcze kilka lat temu była rzadko spotykanym pnączem. Dziś zachwyca w wielu ogrodach i na działkach. Popularność zawdzięcza łatwej uprawie, a także moim zdaniem całorocznej dekoracyjności.
Hortensja pnąca najpiękniej prezentuje się w okresie kwitnienia. Jej duże kwiaty w formie baldachogron, mogą osiągać do ponad 20 cm średnicy. W kwiatostanie znajdują się zarówno kwiaty płonne, jak i płodne. Kwitnienie hortensji pnącej rozpoczyna się w czerwcu. Po przekwitnięciu, pnącze tworzy zieloną ścianę. Ciemnozielone liście są na brzegach piłkowane. Na ich tle ładnie prezentują się białe i pachnące kwiaty, a także inne rośliny. W moim ogrodzie w pobliżu hortensji pnącej rosną funkie, paprocie, rododendrony, hortensja krzewiasta, pierisy, parzydło leśne i inne rośliny, preferujące stanowisko półcieniste do zacienionego. Liście dekoracyjne są również jesienią, przebarwiając się na żółto. Zimą pnącze cieszy pędami, które ciekawie prezentują się oplatając np. pień drzewa. Wiosną na pędach rozwijają się pąki i młode liście.
Hortensja pnąca to ciekawe pnącze, które preferuje żyzne, kwaśne podłoże, a także stanowisko półcieniste do cienistego. Przy zapewnieniu wilgotnego podłoża, poradzi sobie także na stanowisku bardziej nasłonecznionym, choć dla mnie najpiękniej prezentuje się w zacienionych zakątkach ogrodu. Za podporę hortensji pnącej może posłużyć drzewo, a także murek oraz inne solidne podpory. Pędy hortensji pnące przytwierdzają się do podpór za pomocą korzeni przybyszowych.
