Niewielkie kwiaty w barwie mleka, ukazujące się już od lutego, to wszystkim dobrze znane przebiśniegi. Nie straszne im nawroty zimna, doskonale dają sobie radę w okresie przedwiośnia i wczesną wiosną, zachęcone do wegetacji coraz cieplejszym słonecznym spojrzeniem. W naszych ogrodach, a także na naturalnych stanowiskach występuje śnieżyczka przebiśnieg, a więc Galanthus nivalis.
Mimo że rodzaj Galanthus obejmuje więcej gatunków, to jednak wciąż królują tradycyjne przebiśniegi, dawniej nazywane także „białym bulwiastym fiołkiem”. Należy pamiętać, że jest to roślina chroniona, naturalnie występująca przede wszystkim w centralnej i południowej Europie. W latach powojennych, bezpowrotnie zniszczonych zostało wiele stanowisk Galanthus nivalis. Dzięki wprowadzeniu całkowitej ochrony na szczęście zaprzestano masowego pozyskiwania tej rośliny z naturalnych stanowisk. Od 2014 roku roślina objęta jest częściową ochroną.
Śnieżyczka przebiśnieg zaliczana jest do rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae).
Wygląd
Częścią podziemną rośliny jest niewielka cebulka do około 6 cm obwodu, pokryta ciemniejszą łuską. Z cebulki wyrastają zazwyczaj dwa, czasem trzy wąskie, szarozielone liście, które w okresie kwitnienia są niższe od kwiatów, ale wraz z przekwitaniem, stają się coraz dłuższe, po czym przewracają się i zasychają. Po kilku tygodniach po zakończeniu kwitnienia, zanikają całkowicie. Białe kwiaty osadzone są na łodyżce tzw. głąbiku. Zwieszają się na szypułkach. Kwiaty dzwonkowate, okwiat składa z sześciu działek. Trzy działki zewnętrzne dłuższe i trzy wewnętrzne, krótsze z zielonymi przebarwieniami. Po przekwitnięciu tworzy się owoc w formie torebki, zawierającej białawe nasiona. Roślina tworzy zwarte kępki o wysokości 15- 20 cm.
Przebiśniegi zależnie od pogody i regionu mogą kwitnąć od lutego do kwietnia.
Warunki uprawy
Śnieżyczka przebiśnieg nie jest zbyt wymagająca, ale aby doczekać się ładnych, dobrze rozrastających się kęp, konieczne jest zapewnienie roślinie, jak najbliższych optymalnym warunków uprawy. Warto sprawdzić w naturze, gdzie one najczęściej rosną, wówczas nie powinno być problemów z określeniem stanowiska. Możemy się na nie natknąć w lasach liściastych, zaroślach, a nawet łąkach. Z pewnością najlepiej sadzić jej na umiarkowanie wilgotnym, próchniczym, przepuszczalnym, żyznym podłożu o odczynie raczej obojętnym. Stanowisko najlepiej półcieniste, a także słoneczne, choć podłoże nie może być wówczas za suche.
Pielęgnacja
W pielęgnacji nie są zajmujące, dlatego też warto je zostawić samym sobie, pamiętając jedynie o podsypaniu kompostem. W sprzyjających warunkach ładnie się rozrastają poprzez cebulki potomne i nasiona, z czasem tworząc przepiękne skupiska.
Rozmnażanie
Jeżeli chodzi o rozmnażanie, to one same się rozsiewają, a także rozrastają poprzez cebulki przybyszowe. Warto dodać, że nasiona rozsiewane są także przez mrówki, które są zainteresowane ciałkiem mrówczym, w które zaopatrzone są nasiona. Nie zdziwmy się zatem, jak rosnące przebiśniegi znajdziemy, także w różnych częściach ogrodu, nawet tam, gdzie byśmy się ich nie spodziewali. Pamiętajmy jednak, że z nasiona kwitnącą roślinę, uzyskamy dopiero po kilku latach. Chcąc rozmnożyć przebiśniegi poprzez podział kęp, to do podziału należy przystąpić po zasuszeniu liści, a więc około czerwca. Cebulki można posortować, przechować do września i wysadzić, ale równie dobrze można je od razu posadzić w docelowe miejsce. Sadząc pojedyncze cebulki sadzimy je na głębokość około 10 cm, zachowując przy tym kilkucentymetrowe odstępy, dając cebulce możliwość swobodnego rozrastania się.
Zastosowanie
Te pachnące kwiaty są także miododajne, dlatego też stanowią pożytek dla pszczół. W okresie mojego dzieciństwa w ogrodach wiejskich, sadach rosło bardzo dużo przebiśniegów. Niestety wraz z modą na trawnik i iglaki, bardzo szybko znikały z otaczającego mnie krajobrazu. Szkoda tych widoków, bo przedwiośnie pełne przebiśniegów było niezwykłe, szkoda tylko że nie zostało to docenione.
Śnieżyczka przebiśnieg nadaje się szczególnie do naturalistycznych nasadzeń, na skalniaki, również do pojemników. Wspaniale będzie się prezentować w pobliżu drzew czy też krzewów. Ponieważ po kwitnieniu liście zamierają, miejsce po nich należy wypełnić innymi roślinami. Dobre towarzystwo dla przebiśniegów to m.in zimozielony barwinek, dąbrówka rozłogowa, a także irysy żyłkowane, krokusy czy też ranniki. Pamiętajmy także o odmianach śnieżyczki np. odmianie ‘Flore Pleno’ o pełnych kwiatach.
Uwagi końcowe
Cebulki śnieżyczki nie wysadzajmy zbyt późno, ponieważ one muszą dobrze się ukorzenić, gdyż w przeciwnym razie mogą źle przezimować i stają się podatne na choroby zwłaszcza szarą pleśń. Porażone przez nią rośliny należy wyrzucać i niszczyć.
