Jastruń późny to wysoka bylina, kwitnąca jesienią, doskonała na rozległe rabaty bylinowe. Ze względu na osiąganą wysokość, powinna być sadzona w tylnej części rabat bądź też przy murach, ogrodzeniach.
Rodzina
Asteraceae– astrowate
Występowanie
Europa
Wygląd
Leucanthemella serotina to przyjemna dla oczu bylina, której stokrotkowe kwiaty, rozwijają się w okresie jesiennym. Jej wysokość może przekraczać dwa metry (1,5- 2,2), ale w zasadzie nie przekłada się to na pokładanie rośliny. Jej pędy są sztywne, stabilne, tworzące zwarte kępy. Liście podłużne, lancetowate, ząbkowane, ciemnozielone do 12 cm długości. Jak już wspomniałem jastruń późny charakteryzuje się stokrotkowymi kwiatami (kwiaty rurkowate zielonożółte, natomiast kwiaty języczkowate białe), osiągającymi do około 7- 8 cm średnicy.
Okres kwitnienia
Kwitnie w okresie jesiennym (IX-X).
Warunki uprawy
Jastruń późny nie jest byliną wymagającą, poradzi sobie na większości gleb, ważne aby były dość wilgotne. Stanowisko słoneczne do lekko zacienionego, najlepiej zaciszne
Pielęgnacja
Bylina łatwa w uprawie, mrozoodporna, radząca sobie w zmiennych warunkach. Bez wątpienia warta uwzględnienia m.in. w naturalistycznych ogrodach. Podłoże można wzbogacić dobrze przerobionym kompostem.
Rozmnażanie
Podział wczesną wiosną.
Zastosowanie
Ze względu na osiąganą przez bylinę wysokość, najlepiej sadzić ją w tylnej części rabat albo w grupie bylin wysokich. Pięknie zaprezentuje się z wysokimi trawami ( np. miskantami), sadźcem czy też astrami. Bylinę można wykorzystać także na kwiat cięty.
Uwagi końcowe
Jastruń późny ze względu na późny okres kwitnienia, powinien być częściej sadzony w naszych ogrodach 🙂