Ogniste barwy w ogrodach, parkach, lasach to wizytówka jesieni, a więc pory roku, w której rośliny szykują się do zimy, a więc okresu spoczynku. Z pewnością dekoracyjność roślin w tym okresie jest bardzo zróżnicowana, zależna również od intensywności przebarwień na liściach. Wśród drzew i krzewów wyróżnimy wiele pięknie przebarwiających się gatunków, jednak w tym wpisie skupię się tylko na „ognistym” sumaku.
Sumak octowiec zaliczany jest do rodzaju Rhus, należącego do rodziny nanerczowatych, obejmującego około 200 zróżnicowanych gatunków. Wśród nich możemy wyróżnić także pnącza. Dekoracyjność rodzaju wynika zarówno z liści, jak i z oryginalnych kwiatów. Porastają one przede wszystkim strefę zwrotnikową i podzwrotnikową, ale spotykane są także w strefie umiarkowanej. Sporo gatunków wykazuje bardzo trujące właściwości np. R. toxicodendron (sumak jadowity).
Sumak octowiec to jedyny gatunek, powszechnie uprawiany w naszym kraju, bardzo popularny w zieleni miejskiej , spotykany także w dużych ogrodach i na posesjach.
Rhus typhina zwany także sumakiem odurzającym to niewielkie drzewko, osiągające do kilku metrów wysokości. Jego naturalne środowisko to obszary Ameryki Północnej, gdzie porasta obrzeża lasów, bezdroża itp. Charakteryzuję się ciekawym pokrojem, najczęściej parasolowatą koroną, pędy czerwonawo brązowe, a liście pierzaste, złożone, dochodzące nawet do 50 cm długości. Kwiaty zielonkawe, kwitną latem (czerwiec- lipiec) tworząc sporą wiechę, dochodzącą do około 20 cm długości. Bardzo dekoracyjne szkarłatnoczerwone owocostany utrzymują się przez całą zimę, co także jest wielką zaletą rośliny. Należy wiedzieć, że sumak octowiec należy do gatunków dwupiennych, a więc takich, które charakteryzują się występowaniem osobników żeńskich oraz męskich. Wspomniane dekoracyjne owocostany ukazują się na osobnikach żeńskich.
Wymagania sumaka są niewielkie. Sumaki najpiękniej rosną na stanowisku słonecznym oraz osłoniętym przed silnym wiatrem. Poradzą sobie także na słabych glebach, więc nie ma konieczności zapewnienia im specjalnego podłoża. Sumak octowiec wykazuje odporność na suszę, zanieczyszczenia powietrza, niestety jest krótkowieczny i z czasem zaczyna próchnieć. Przeżywa do około 30 lat.
Wielką wadą tej rośliny ozdobnej jest jej ekspansywność, uaktywniająca się przede wszystkim w momencie uszkodzenia korzenia bądź ścięcia drzewa. W konsekwencji sumak rozłazi się jak szalony i ciężko go wytępić. Roczne przyrosty sumaka octowca wynoszą około 50 cm. Ze względu na jego ekspansywność, bywa określany jako „zemsta sąsiada”. Z pewnością nie ma dla niego miejsca w małym ogrodzie.
Odmianą warta polecenia jest ‘Dissecta’ charakteryzująca się silnie powycinanymi liśćmi.
